Op een koude avond in oktober zaten Sinterklaas en zijn Pieten bij elkaar in het gezellige kasteel. De Sint keek bedenkelijk naar de grote klok aan de muur.
"Beste Pieten," begon Sinterklaas, "binnenkort moeten we de klok weer verzetten. Maar ik heb gehoord dat er een kleine verwarring is onder jullie over welke kant we op moeten: vooruit of achteruit."
Eén Piet krabde zich op zijn hoofd en zei, "Nou, Sinterklaas, ik dacht dat we de klok vooruit moesten zetten om langer daglicht te hebben."
Een andere Piet fronste zijn wenkbrauwen en zei, "Maar ik dacht dat we de klok juist achteruit moesten zetten om een uurtje langer te slapen."
Er ontstond een levendige discussie onder de Pieten, met de ene helft die voorstander was van vooruit zetten en de andere helft voor achteruit zetten. Het was een ware Pietendiscussie.
Sinterklaas glimlachte en stond op. Hij klapte in zijn handen om de aandacht van de Pieten te krijgen. "Beste Pieten," sprak hij, "jullie hebben allebei gelijk, maar ik heb een ezelsbruggetje om het makkelijker te onthouden. In het voorjaar, als de bloemen gaan bloeien en de dagen langer worden, zetten we de klok vooruit. Dat betekent dat we een uurtje minder slapen, maar we hebben wel meer daglicht om van te genieten."
De Pieten knikten begrijpend. "Dus," vervolgde Sinterklaas, "in het najaar, wanneer de bladeren van de bomen vallen en het kouder wordt, zetten we de klok achteruit. Dat geeft ons een uurtje langer slapen voordat we aan de dag beginnen."
De Pieten lachten opgelucht en bedankten Sinterklaas voor zijn wijze uitleg. Ze wisten nu precies welke kant de klok op moest, en er heerste geen verwarring meer.
En zo, met Sinterklaas' ezelsbruggetje in gedachten, waren de Pieten klaar om de klok te verzetten en zich voor te bereiden op de komst van Sinterklaas. Het was een wijze les in klokkijken en een vrolijke herinnering aan de betovering van het Sinterklaasfeest.
