In het zonnige kasteel van Sinterklaas in Spanje woonde Rijmpiet, een vrolijke en kleurrijke piet. Hij hield van de Sinterklaastijd, de lachende kinderen, en vooral van het maken van rijmpjes. Maar op een dag, oh jee, ging er iets niet goed!
Rijmpiet merkte dat zijn rijmwoordjes waren verdwenen, als sterren die 's nachts verdwijnen. Hij krabde zich in zijn krullen, fronste zijn voorhoofd en dacht diep na. Waar waren zijn rijmwoorden gebleven? Hij voelde zich zo verdrietig en begreep er niets van.
Hij besloot naar Sinterklaas te gaan, de wijze oude man met zijn mooie witte baard. Hij vertelde Sinterklaas over zijn verdwenen rijmpjes en snikte zachtjes in zijn mouw.
Sinterklaas glimlachte en zei: "Maak je geen zorgen, mijn beste vriend. Samen zullen we een oplossing vinden, dat beloof ik." En zo begon hun avontuur.
Rijmpiet ging naar school, waar de juf met haar bril en krijtje, en de kinderen die zaten te wachten. Ze leerden samen, elke dag opnieuw, met vrolijke liedjes en grappige rijmschema's.
Langzaamaan kwamen de rijmwoordjes terug. Ze dansten als vrolijke elfjes in Rijmpiets hoofd. Hij glimlachte, lachte en danste samen met hen.
Op pakjesavond, toen de maan hoog aan de hemel stond, waren alle cadeautjes klaar. Ze lagen onder de fonkelende kerstboom. Rijmpiet had rijmpjes gemaakt, zo mooi en fijn, dat zelfs de sterren aan de hemel begonnen te schijnen.
Het kasteel van Sinterklaas in Spanje was gevuld met gelach, plezier en vreugde. De kinderen straalden van geluk en dankbaarheid. En Rijmpiet, met zijn krullen en glimlach zo breed, wist dat hij zijn rijmwoordjes weer had teruggevonden, en dat maakte hem blijer dan ooit tevoren. Het was een Sinterklaasfeest om nooit te vergeten, met een happy end voor Rijmpiet, dat is zeker en vast!
